آنچه در این مقاله می خوانید ....
مزارع گناباد و قاین علاوه بر تولید زعفران ناب در حال حاضر به قطب بهره بردای پیاز بدون آفات و بیماری این گیاه نیز تبدیل شده است.
زعفران یک گیاه علفی چند ساله است که به کمک ساقه های زیر زمینی و یا همان پیاز تکثیر میابد. این بخش از گیاه، گوشتی، توپر و با غلافی قهوه ای رنگ است و مولد تولید گل تا ۷ سال متوالی می باشد. کشت یکساله و هزینه های کم تولید زعفران را به یک گیاه پرطرفدار در بین کشاورزان مبدل کرده. حمل و نقل آسان، نیاز آبی کم، نگهداری آسان و … همگی از مزیت های گیاه زعفران محسوب می گردند.
ایران در حال حاضر با تولید ۲۵۰ تن طلای سرخ بزرگترین تولید کننده زعفران در جهان محسوب می گردد. که به دلیل برخوردای از آب و هوای مناسب، بالاترین سطح کیفی را در میان نمونه ها تولیدی دیگر نقاط جهان به خود اختصاص داده است. این گیاه کاملا اقتصادی و بهینه می باشد، نیاز آبی آن محدود به فصولی از سال است که سایر گیاهان به خواب رفته و بارش های الهی باریدن می گیرند. از این رو با توجه به وضعیت اکنون کشور که با بحران بی آبی دست و پنجه نرم می کند. کاشت زعفران در مناطق خشک و نیمه کویری بسیار استراتژیک و هوشمندانه خواهد بود.
با اینکه زعفران یک محصول صادراتی با ارزش اقتصادی بالا است اما امروزه عواملی مانند آلوده بودن بیش از حد استاندارد به باکتری های پاتوژن و وجود رقبایی از قبیل چین، هند و افغانستان مشکلات زیادی را برای صادرات آن فراهم آورده است.
آفات مزارع زعفران ایران:
عمده ترین آفت زعفران در ایران را می توان جوندگانی از قبیل موش دانست. با این همه خرگوش ها، یک نوع تشی، گوزن و آهو نیز ازجمله این آفات محسوب می گردند. که چنانچه با آن ها مبارزه نشود کل محصول زمین و پیاز های آن را خراب می کنند.
۱) خرگوش اروپایی
این جونده از خانواده Leporidae است و تا کنون دو گونه از آن در ایران یافت شده. جثه ای بزرگ دارد و بیشتر در نواحی شمال، شمال غربی و غرب ایران انتشار یافته است. گوش و دم درازی دارد و بر قسمت فوقانی آن لکه های قهوه ای دیده می شود.
نحوه خسارت زدن این حیوان به مزارع زعفران از طریق لانه گزینی و تغذیه از گیاه است. پیازها را زخمی و برگ های گیاه زعفران را می جود به نحوی که کشاورز را از گل دهی بوته ناامید می سازد. علف خوشرنگ گیاه زعفران در زمستان حیوان را به خوردن ترغیب می کند. برای کنترل این آفت می توان مزارع را محصور نمود و یا اینکه از طعمع مسموم مانند فسفر دوزنگ به نسبت ۵/۲ در بلغور گندم روغن مالی شده استفاده کرد. مواد دورکننده ای مانند آربین نیز می تواند در این مورد کمک کننده باشد.
۲) تشی
تشی بزرگترین جونده ای است که به مزارع زعفران حمله می کند. به آن جوجه تیغی و یا چوله نیز می گویند و قابلیت پرتاب تیغ های خود را ندارد. لانه خود را در مکان های شیب دار و نزدیک بوته ها تعبیه می کند. زعفران گیاه مورد علاقه اوست و از طریق خارج نمودن بنه ها و تغذیه آن ها به مزارع خسارت وارد می کند. انبوهی از پوست پیاز و کنده شدن زمین همگی از علایم حمله تشی هستند. شکار و استفاده از کلروپیکرین از راههای کنترل این آفت عظیم جثه محسوب می شوند. بدین نحو که بر سر یک چوب بلند پنبه پیچیده و آن را درون مایع کلرو پیکرین فرو کرده و سپس درون لانه جانور فرو برده و راه لانه را مسدود می کنند؛ بدین نحو جانور متواری می گردد.
موش ها و کنه ها از دیگر آفات زعفران هستند که در مطالب بعدی در مورد آن ها صحبت خواهیم نمود.
⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓⇓
برای کسب اطلاعات بیشتر با همکاران ما در ارتباط باشید.
⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑⇑
